ඔයාලට මතකනෙ දහරාගෙ දින පොත ගැන කියන මම එරන්දි කියල. දහරාගෙ දින පොත ඇතුලෙ තිබිල මට ලියුමක් හම්බුනා. ඇත්තටම ඒක සන්තුෂට ලියපු එකක් නෙමෙයි! ඒක සාරංගට. සාරංගට මම ඒක දෙනවද කියල ගොඩක් කල්පනා කළා. මම ඒක එයාට දුන්නෙ නෑ. දහරාගෙ මරණයත් එක්ක ගොඩක් වේදනාවට පත්වෙච්ච යාළුවො අතරින් ඒ කියන්නෙ මාත් ඇතුලු යාළුවො අතරින් එක්කෙනෙක් සාරංග. එයා දුක් වෙයි ගොඩක්, සමහර විට ජීවිත කාලය පුරාවටම. ඉතින් මේ තියෙන්නෙ ඒ ලියුම.
සාරංග,
ඇයි ඔයා මට බැන්නෙ යාළු, මට ගොඩක් දුක හිතුන. සහෝදරයෙක් ඔයා මට. එක කුස උපන්නෙ නැති එක විතරයි නේද අපි දෙන්න. මට තියන ආදරයට, හිතවත් කමටද බැන්නෙ? ඔව් මම හිතන්නෙ එහෙම.
මට හොදට මතකයි, ඔයාට මම බැනල ඇති ඕන තරම්. ඔයා පිස්සු වැඩ කළාම. තරහ වුනේ නෑ නේද ඒවට මා එක්ක. ඔයා මා එක්ක විකාර කියව කියව ඉන්න යාළුවනෙ.
සන්තුෂ ගැන හිතුන එක වැරැද්දක්ද? ඒකනෙ ඔයා මට පිස්සු කියල බැන්නෙ. ගොඩක් දුකයි මට. මට පිස්සු නෑ සාරංග, මම ඔයාල ගාවම ඉන්න හීන දකිනව ඇති.
මම......
ලියුම බාගෙට ලියල තිබ්බෙ,මොනවද දහරා කියන්න ගිහින් නවත්ත ගත්තෙ? ඇයි මේක ලියල එයාට දුන්නෙ නැත්තෙ? මට ප්‍රශ්න ගොඩයි. ඒත් මට උත්තර අහන්න දහරා ළඟ නෑ. මේකෙ අකුරු බොඳ වෙච්ච තැන් තියනව, ඒ දහරාගෙ කඳුලු වැටිල වෙන්න ඇති. දැන් මගෙ කඳුලුත් මේකෙ අකුරු බොඳ කරන්න කලින් මම නවතිනව.
එක අම්මගෙ නොවූ
සොයුර මගෙ පන හා සම
රිදවන්නෙ හදවත
කිම වරදක් වුන
කඳුලු එයි නෙත් කොන
සිහිකරමි සැම දින
හැර දමා ගිය තැන
ඉන්නෙ අතරමන් වෙන
සොයුරිය සිහිවේවි
එනු මැනවි සොයමින....
